afstand 800km (met gemiddelde snelheden van 70km per uur, berg op, berg af)
Jemig wat een dag en helaas niet in positieve zin. Wat een ramp zeg!! Terwijl ik dit schrijf hebben we een slaapplaats gevonden in Groveland. Ik denk als je thuis het plaatsje opzoekt dat het alleen met een vergrootglas te vinden is. Voor de rest van de dag kunnen we omschrijven als... rijden,... rijden... oh ja en rijden.
Het begon ‘s ochtends eigenlijk erg goed. Heerlijk geslapen en vroeg uit de veren. Patricia wilde nog even iets zien wat we gisteren gemist hadden (devils golf course), een mooie vlakte met allemaal zoutbulten (ik kan het niet anders omschrijven). Daarna volle tank en op naar Lee Vining (Oostelijk ingang van Yosemite). Eigenlijk ging de rit prima, het was lang (ongeveer 5uur rijden), maar ging prima. Mooie uitzichten en routes dus dan is het makkelijk vol te houden.
Maar ongeveer een uur voor aankomst begonnen de donkere wolken zich samen te trekken (zowel figuurlijk als letterlijk). Er kwam een bord met daarop Tioga pass Closed. Tja als ik in R’dam zou rijden is het allemaal niet zo spannend, maar toevallig vandaag was dat juist HEEL spannend. Het is namelijk de enige ingang van Yosemite aan de oostelijk kant van het park. Deze is normaal in de winter gesloten, maar dat begint meestal half november. De sneeuwman bleek helaas eerder langs te komen en het had veel gesneeuwd en tevens was het tegen het vriespunt gisteren en vanochtend, dus....jep dicht. (bizar je gaat weg met 30graden en na 5uur rijden sta je praktisch met wanten en een muts op)
Is dat nou een ramp??? Ja nogal omdat volgens de kaart het ongeveer 4uur omrijden was (via het noorden) om dan naar westelijke ingang te komen. We hadden al hotel geboekt in Lee Vining, dus heel het programma moest omgegooid worden. We hebben het hotel geanuleerd (kosten 25 dollar boete, kaching), maar ja we moesten wel. We wilde die rit dan maar gelijk doen zodat we de volgende morgen direct het park in konden.
Nog heel even gestopt bij een visitor center en daar kwam het echte goede nieuws. Er waren meer wegen gesloten aan de oostkant, zodat we 8 uur om moesten rijden. Het was toen 2 uur ‘s middags dus betekende dat rond 10 uur ‘s avonds aankomen. Dat was even een tikkie. We hadden er al 5 uur opzitten. Maar we moesten wel. Gas geven dus (alhoewel niet te hard, want hier wil je niet met een snelheid overtreding aan de kant worden gehaald). 2 sneeuwstormen later hadden we iets meer geluk. 1 pas was wel open, dus betekende 2uur winst (ongeveer). Veel berg op, berg af, bochie links, bochie rechts, even doorbikkelen dus.
Ook kreeg ik in de auto een melding dat maintenance required was (ook dat nog). Auto stil gezet, verhuurbedrijf gebeld, maar bleek dat we nog 3000 km verder konden rijden (nou als het klein beetje meezit gaan we dat niet doen.... zucht). Maar ja we moesten nog een slaapplaats regelen, maar liefs wel zo dicht mogelijk bij westelijke ingang van het park. Patricia had uiteindelijk in paar boeken het plaatsje Groveland gevonden.
In het Donker kwamen we aan en moet zeggen dat was best even stressen (we waren al bijna 12uur onderweg en praktisch alleen maar gereden). Hoog in de bergen, klein gehucht, maar een aantal hotels. Na 2 keer nee te hebben gehoord, eindelijk een plaatsje vrij. Wel vrij prijzig (150 dollar), maar in de woestijn betaal je ook meer voor een flesje water. Dus Doen. Werden er netjes heen gelootst door de een mevrouw en we sliepen eigenlijk in een groot huis wat we deelden met andere mensen. Wel gewoon eigen badkamer, maar was prima te doen (beetje klein bed, maar ok)
Als eten, een klef broodje en paar druiven en wat chippies en erg vroeg gaan slapen. Echt kapot waren we van de reis en morgen naar Yosemite (waar we gelukkig al slaapplaats hebben)
Gr
PenP
Geen opmerkingen:
Een reactie posten